سفیدپوشان پس از بازگشت از تعطیلات مورد علاقه مورینیو در هالیوود، و ملاقات آقایان خاص سینما و فوتبال یعنی آل پاچینو و خوزه، پا به میدان سانتیاگو برنابئویی گذاشت که تعداد زیادی از هواداران، هنوز هم پیراهن های قرمز فصل قبل را به تن داشتند. لباس ورزشی لوس بلانکوس کمی کلاسیک تر شده و دو رنگ اصلی باشگاه یعنی سفید و آبی را در خود دارد و مورینیو نیز پیراهن و کراوات خود را به همین رنگ ها هماهنگ کرده بود.. علیرغم اینکه مورینیو بازی با والنسیا را الویت اصلی خود می دانست، اما خدیرا و مارسلو که خسته از بازی های المپیک و دوستانه بودند را روی نیمکت نشاند تا فابیو و لاس جایشان را بگیرند و برای ال کلاسیکو آماده باشند.
۲- گاگو و سولدادو دو بازیکن سابق رئال در ترکیب خفاش ها بودند و تفاوت فاحش میان گاگو و هیگواینی که در یک زمان توسط رئال خریداری شده بودند به وضوح به چشم می خورد. ال پیپیتا در ترکیب اصلی قهرمان لالیگا بود و فرناندو گاگو در حال سفرهای مارکوپولوئی در اروپا. قبل از شروع بازی نیز بریجت یاگه، بانوی ورزشکار اسپانیایی که نایب قهرمان المپیک شده بود، به صورت نمادین ضربی را به توپ زد. تنها ۱۰ دقیقه نیاز بود تا دیماریا به نقش همیشگی اش در پاسوری برگردد و با سانتر اش، هیگواین را نیز به نقش اصلی اش در گلزنی برگرداند. رئال سعی در کنترل بازی داشت تا هم شروع لالیگا را با پیروزی آغاز کند و هم آماده دیدار سوپرکاپ باشد.
۳- کم کم هواداران منتظر سوت پایان نیمه اول بودند که په په و کاسیاس بر روی ضربه آزاد سرنگون شدند و جناس آرژانتینی بازی را برای والنسیا به تساوی کشند. خروج ایکر نا موفق بود و تا چند لحظه پس از گل نیز بازیکنان دو تیم را از هم تشخیص نمی داد. په په نیز باندپیچی شد و در ابتدا نیمه دوم جای خود را به آلبیول داد تا لوس مرنگوس نگران حضور او در نیوکمپ باشند. سفید پوشان کنترل توپ را در نیمه دوم در دست داشتند و تی تا نزدیکی های خط دروازه حریف هم پیش رفتند اما تیرک دروازه هیگواین را شکست داد. رونالدو به جز حرکت ترکیبی با بنزما و پاس زیبایش به کایخون، رونالدو سابق نبود و اوزیل نیز خسته ازبازی با آرژانتین بود.
۴- آقای منحصر به فرد، بنزما و کایخون را هم به بازی فرستاد اما طلسم فصل قبل والنسیا در برنابئو هنوز نشکسته بود و توپ ها یکی پس از دیگری از بین می رفتند. گرچه موقعیت های زیاد گلزنی می تواند دلیلی خوبی برای توجیه این دو امتیاز از دست رفته توسط مورینیو باشد، اما ضربات آخر نیز آن چیزی نبود که از رکورد دار گلزنی در لالیگا انتظار می رفت. شاید بدشانسی های مورینیو در دوران مربیگری اش، دامن رئال مادرید را هم گرفته باشد، اما فرامش نکنیم که والنسیا بعد از بارسلونا قویترین تیم لالیگاست و کهکشانی ها هم اولین بازی لیگ را انجام می دادند. باید منتظر
سوپرکاپ ماند تا ببینیم مورینیو این بار چه نقشه ای برای ال کلاسیکو دارد.
